Przedawnienie roszczeń alimentacyjnych
– wybrane elementy –
Roszczenia alimentacyjne przedawniają się po upływie trzech lat od momentu wymagalności każdej raty, przy czym same prawo do alimentacji nie ulega przedawnieniu. Prawo do żądania alimentów trwa do momentu uzyskania przez uprawnionego zdolności do samodzielnego utrzymania się. W przypadku alimentów zasądzonych prawomocnym orzeczeniem sądu, termin przedawnienia wynosi dziesięć lat. Bieg terminu przedawnienia można przerwać poprzez złożenie wniosku o egzekucję komorniczą, uznanie roszczenia przez dłużnika, złożenie pozwu lub wszczęcie mediacji.
Zgodnie z treścią art. 137 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy [„KRO”]:
§ 1. Roszczenia o świadczenia alimentacyjne przedawniają się z upływem lat trzech.
§ 2. Niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. W uzasadnionych wypadkach sąd może rozłożyć zasądzone świadczenie na raty.
Wedle stanowiska judykatury „Dochodzenie alimentów za okres poprzedzający wytoczenie powództwa dopuszczalne jest tylko w ograniczonym zakresie, bo tylko w wypadku gdy pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie kosztów wychowania i utrzymania.” [wyrok Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 17 lipca 2013r., sygn. Akt: I Ca 252/13]. Niniejsze koresponduje ze stanowiskiem Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 1974r. – „Stosownie do uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1949 r. WaC 389/49, którą zachowała aktualność także na tle przepisów prawa obecnie obowiązującego, dochodzenie alimentów za czas przeszły (za okres nieprzedawniony) dopuszczalne jest jedynie wtedy, gdy pozostały jeszcze niezaspokojone potrzeby osoby uprawnionej lub nieuregulowane zobowiązania zaciągnięte u osoby trzeciej na pokrycie tych potrzeb.” [sygn. Akt: III CRN 122/74].
